. «Δῶ τού λέν Σουλίστρου», - Μαρτυρικά Κερδύλλια Σερρών

Κάτω Μαρτυρικά Κερδύλλια Σερρών!

«...Δῶ τού λέν Σουλίστρου! »

(Από το βιβλίο ¨Η Ιστορία των Κερδυλλίων ¨ του κ. Γεωργίου Κ. Κυρμελή -

4.1.3. ΤΑ ΚΑΤΩ ΚΕΡΔΥΛΛΙΑ)

....Οἱ μέρες τῆς «ἐπίσκεψής» μου στά Ἄνω Κερδύλλια ἔφθασαν σχεδόν

στό τέλος. Τήν παραμονή τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἐμφανίσθηκε

καί πάλι ὁ Περικλῆς. «Κύρ Γιώργου, θά πάου σήμιρα στἉκάτ᾽

τά Κιρδύλλια, θέλς νά ἔρτσ᾽ νά τά διεῖς;». Ἄλλο πού δέν ἤθελα.

Ἀνεβήκαμε στ᾽ ἁλώνια κι ἀπό κεῖ πήραμε ἕνα καλό ὀρεινό δρομάκι

κι ἀρχίσαμε νά ἀνεβοκατεβαίνουμε λοφάκια.

«Εἶναι μακρυά τό χωριό; δέ φαίνεται καθόλου», ρώτησα. «Μπά μιά τφυκιά τόπους.

Δέ φαίνιτι γιατί δέ θέλουν νά μᾶς βλέπουν», εἶπε κοφτά. Καί μετά

ἀπό λίγο ὀλοκλήρωσε: «δέ μᾶς χουνεύουν καθόλου, γι αὐτό ἔκαναν

τό χωριό τους νά βλέπει κατά τ᾽ θάλασσα κι ὄχι σ᾽ ἀπάν, κατά τή

μᾶς». Πράγματι κάτι εἶχα ἀκούσει γιά τίς συνεχεῖς ἔριδες καί τούς

αἰώνιους καβγάδες. « Οὐ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις».....

Μ᾽ αὐτά καί μ᾽ αὐτά φθάσαμε σχεδόν ἔξω ἀπ’ τό χωριό, σ᾽ ἕνα

μεγάλο λάκκο καί ὑπολείπονταν μιά ἀνηφορίτσα. Πράσινο, βλάστηση,

ἄλλο τοπίο, πιό ἤμερο. «Δῶ τού λέν Σουλίστρου», μοῦ λέει

ὁ Περικλῆς, πού φαίνεται ἤξερε τό χωριό τό ἴδιο καλά ὅσο καί

τό δικό του. Πυκνός καπνός ἀνέβαινε στόν οὐρανό. Ἀκούσαμε

κάτι γυναικεῖες φωνές. Παρακάτω διακρίναμε ἀρκετές πού εἶχαν

ἐγκαταστήσει τά καζάνια κι ἄρχιζαν τή μπουγάδα. Παραδίπλα δυό τρεῖς καλούς μπαχτσέσες. Μια μεγάλη βρύση, αὐτή εἶναι ὁ Σουλίστρος.

Ἀνηφορίσαμε καί βρεθήκαμε σέ ἕνα μεγάλο ξέφωτο. Ἕνας φιδίσιος

δρόμος ὁδηγεῖ, ὅπως πρόσεξα, σέ μιά Ἐκκλησία, πιό κάτω ἀπό

τό χωριό. «Εἶνι Ἅγιοι Ἀνάργυροι, μί τού μεγάλου παναήρ», μοῦ λέει

ὁ Περικλῆς.

Σταθήκαμε νά ξαποστάσουμε. Καθίσαμε σέ κάτι μεγάλες πέτρες.

Μιά μάλιστα ἀπ’ αὐτές εἶχε ἕνα τεχνητό στρογγυλό βαθούλωμα, μά δέν ἔμοιαζε «ἀρχαῖο». «Περιστεριά», λένε τό μέρος αὐτό οἱ κάτοικοι.

Ἀπό κάτω ἔχαινε βάραθρο καί σχεδόν στό βάθος οἱ γυναῖκες

μέ τά καζάνια. Ἀπό δῶ βλέπεις καθαρά-σάν ἀπό ἀεροπλάνο- κάτω, κατά τή μεριά τῆς θάλασσας καί τῆς Ἀμφίπολης. Ρέμβασα ἀρκετά.

Δίπλα μου, ἀπ’ τή δεξιά μεριά τοῦ δρόμου κανά δυό ἁλώνια(Τοῦ

Τζιρίτη καί τοῦ Μπουρνουσούζη, λέει ὁ Π). Τό χωριό ἀμφιθεατρικά

χτισμένο. Ἀπό τή βορειοανατολική πλευρά μέ τό μεγάλο ναό, τόν

Ἅγιο Γεώργιο, προχωράει δυτικά καί ἐπανέρχεται νότια.Τό χωριό

εἶναι πιο μικρό ἀπό τά Ἄνω. (...)

(...) Δεξιά καί πάλι, πιό κάτω, πρῶτο καί καλύτερο τό ἔνδοξο καφενεῖο τοῦ Τάσου Σκόρδα. Ἕνα ἐξαιρετικό σπίτι, καινούργιο, κτισμένο με ...ἀσβέστη. Κάτω, μεγάλο, εὐάερο καί εὐήλιο καφενεῖο καί πάνω τό σπίτι του.Τρικούβερτα γλέντια πού τά προκαλοῦσε ὁ ἴδιος ὄντας μεγάλος

γλεντζές Δίπλα τῆς Σοφίας Ἀλβανοῦ, καφενεῖο κι αὐτό ἀλλά

κατώτερης ἀξίας. Δυό ἀγόρια καί δυό κορίτσια ἡ Σοφία. Λίγο πιό

πέρα τοῦ Χρήστου Ἀλβανοῦ, τοῦ Γιαουντῆ. Ὁ Μπαρμπαχρῆστος

δέν σ᾽ ἀφήνει νά φύγεις, ἄν δέν ἀγοράσεις κάτι. Κι ἄν δέν ἔχει, ἔχει ἄμεση την ἀπάντηση! «Κάτσει λίγου τά μλάρια μί τά ψώνια ἔρχουντι νά στού Σουλίστρου εἶνι». Φοβερός... (...)